Рубрыкі

Власти боятся массовой акции 25 марта: по дороге в Минск задерживают оппозиционеров (Обновлено)

25.03.2009, 11:28

25 марта в Гомеле были задержаны оппозиционеры Константин Жуковский и Сергей Трифонов, в Солигорске – Александр Цецура, в Барановичах – три молодежных активиста.

Каментары 6

– 0 +

tut@tut.by, 11:44, 25.03

Знакомая учиться в колледже на 3 курсе.

Сегодня занятия проходят с 12 00 до 20 00. Типа сказали, что утром небудет воды в колледже.

На самом деле, чтобы на акцию не пошли.

Уроды = наши чинуши.

Адказаць

– 0 +

Вит, 14:37, 25.03

Антинародный антигосударственный режим боится своего народа!

Адказаць

– 0 +

Paustanne, 14:43, 25.03

Дарагія землякі, сябры-фронтаўцы,
Віншую Вас з 25 Сакавіка, слаўным Днём беларускай незалежнасьці. Менавіта тады, у 1918-м, пачалося яе адраджэньне, якое праз ахвяры, пакуты і змаганьне прывяло нас да Жніўня 1991-га, да аднаўленьня нашай незалежнай дзяржавы.

Барацьба яшчэ ня скончана. Яна працягваецца, таму што вымяраецца асаблівым кшталтам. Гэта ня ёсьць проста палітычнае змаганьне з імпэрскай Расеяй. Гэта ёсьць барацьба за існаваньне на зямлі. Гэта ёсьць змаганьне нашай літоўскай цывілізацыі з маскоўскім варварствам, якое доўжыцца ўжо больш за 300 гадоў. Стаўка гэтай барацьбы – жыцьцё, альбо сьмерць.

Маскоўская імпэрыя паставіла задачу сьцерці з твару зямлі Вялікае Княства Літоўскае і вынішчыць фізычна вялікі літоўскі народ, рэшту вывезьці, астатніх русіфікаваць. Дзяржаванішчэньне, генацыд і разбурэньне культуры маскоўцы рабілі разам зь немцамі. Дазваньня загінула Вялікае Княства, таму што нашы высокародныя продкі не маглі паверыць, што такое можа стаць.
Але вось зноў паўстае зь небыцьця Вялікае Княства ў вобразе Беларусі. 25 Сакавіка 1918 года – гэта быў голасны крык аб яго адраджэньні. І ўсё пачалося спачатку: барацьба і ахвяры, лік якіх ідзе на мільёны.

Але толькі адзін бок, толькі Масква сьведама ведала, што зьнішчае народ. Беларусы ж перад расстрэлам, на краі курапацкай магілы задавалі пытаньне “за што?”

Немагчыма перамагчы ворага ў змаганьні, будучы сьляпым. Сьлепата грамадзтва спарадзіла абсурд – прамаскоўскі рэжым, бо сон розуму нараджае пачвар; уся сіла сьляпога ня значыць нічога, пакуль ня ўбачыць ворага.

Мы перажываем асабліва цяжкі час – час вынішчэньня, сораму і прыніжэньня, час нізасьці і цемры, якой адчынілі дзьверы.Тут важна нам ня толькі захаваць агонь, але й падняць яго над галовамі, каб бачылі іншыя, каб сталі відушчымі, каб асьвятляў шлях.

Тут трэба вытрымка і цярпеньне, мужнасьць і праца дзеля прышласьці, якая ўжо надыходзіць. Яна набліжаецца. Ня будзе ў Беларусі вечна панаваць цемра і чэрнь і маскоўская гразь. Мы мусім рыхтавацца да вялікіх падзей. Мы бачым, што наша праца не зьнікае дарма, і гэта надае пэўнасьці і сілы. Крок за крокам мы йдзем да свабоды, крок за крокам мы йдзем да Беларусі. Яшчэ цішыня, але мы чуем ужо біцьце сэрцаў у сьмелых людзей, мы адчуваем, як зьмяняюцца думкі.

Цяпер наша задача набліжаць гэты час, калі ўздымецца за Беларусь і выступіць вялікая сіла. Усё паказвае на тое, што час надыходзіць. Рыхтуймася ўсе да вялікіх падзей.
Жыве Беларусь!

Зянон Пазьняк

25 Сакавіка 2009 г.