«Омікрон» распаўсюдзіўся па ўсёй Беларусі: вялізныя чэргі і бездапаможнасць лекараў

Каранавірус зноў дыктуе свае правілы.

Тэлеграм-канал «Беларусь галаўнога мозгу» сабраў інфармацыю ад нашых чытачоў аб сітуацыі з каранавірусам у Беларусі.

«З'яўляюся лекарам-інфекцыяністам адной з паліклінікі ў Гарадзенскай вобласці. Прымаю пацыентаў адзін, штодзень на прыёме 45-65 чалавек. З 20-35 ПЛР за дзень адмоўныя 2-5, усе астатнія - станоўчыя. Кіраўніцтва паліклінікі на чале з загадчыцай не толькі не даплачвае за перапрацоўку, а толькі пагражае пазбаўленнем надбавак і падаўжэннем працоўнага дня праз такую колькасць захворванняў, абвінавачвае ва ўсім лекараў, што не адмаўляем у ПЛР хворым людзям. Захворванне ўтойваецца страшна. Смяротнасць ад пнеўманій утойваюць пад інфарктамі і атэрасклерозам. Псіхалагічны ціск на лекараў штодзённы. Дактары кінутыя на волю натоўпу, на хворых людзей усім у кіраўніцтве напляваць. Галоўнае, каб не псавалася статыстыка. Рэжым працы каранавірусных брыгад - 10-16 гадзін штодня без выходных».

«Менск, 11 гарадская паліклініка. На бальнічным у траўматолага, самога траўматолага няма ўжо з новага года, 1 раз трапіў на прыём да хірурга, астатні час хаджу на прыём да тэрапеўта, якія паняцця не мае, як павінна праходзіць лячэнне з траўмай. Чэргі адпаведна пякельныя да яго, бо гэта тыя, хто павінны патрапіць і да траўматолага, і да хірурга і да самога тэрапеўта».

«Я ведаю, такіх паведамленняў у вас мала, але пра добрае пісаць таксама неабходна. Выказваю вялікую падзяку адміністрацыі 5-й гарадской клінічнай паліклінікі г.Менска за пісьменную арганізацыю працы, а ўсяму медперсаналу нізкі паклон за іх нялёгкую працу. Сёння была ў «чырвонай» зоне, прымаюць тры лекары, уважлівыя, спакойныя. Калі трэба, медсястра адразу бярэ мазок у суседнім кабінеце. У чарзе было чалавек 7-8. Каб адкрыць лісток непрацаздольнасці, мне спатрэбілася 30 хвілін. Бывае і так».

«У Гародні ў суботу выклікалі «хуткую» жанчыне (63 гады, хворае сэрца + сімптомы ковіда: высокая тэмпература, моцны кашаль, абцяжаранае дыханне, катар), у ПЛР адмовілі, прапанавалі ўкол анальгіну і ніякай шпіталізацыі, да гэтага ў пятніцу прыходзіў участковы, адгаворваў ад ПЛР, тыпу вам не трэба, вось піце антыбіётыкі (і гэта без аналізу крыві нават, проста на вока)».

«З аптэк знікае фізраствор, які выкарыстоўваецца для інгаляцый, абышоў тры аптэкі, знайшоў у адной, і тое толькі ў ампулах».

«Ды ўвогуле медыцына на нулі. Толькі лісткі непрацаздольнасці выдаюць і тое на тры дні і трэба хадзіць падаўжаць на прыёмы. Захварэла дзіця, пытаю, што ў яго. Адказвае лекар - вірус. Лячэння яму не трэба, калі што збівайце тэмпературу. Тэмпература тры дні была высокая, а потым 37. Лісток непрацаздольнасці закрыла, дзіця ў садок. Захварэў старэйшы, яму зрабілі тэст - ковід. Атрымліваецца і ў малодшага таксама быў ён. У мяне тэмпература 37, лісток непрацаздольнасці не даюць, адпаведна тэсты не бяруць, іду на працу.... А навошта патрэбна такая медыцына»?

«На выходных балела горла, кашаль, невялікая тэмпература 37,5. Менск паліклініка 19. Выклікаць лекара спрабавала 2 гадзіны - не атрымалася датэлефанавацца ў паліклініку. У выніку прывёз муж у паліклініку, асобны ўваход для захварэлых. Электронная чарга, бяру талон а 9:55 нумар 255. На табло бачу, што выклікаюць толькі нумар 62. Працуюць 3 кабінеты. Пайшла дадому, 20 хвілін ісці. А 14.30 зноў была ў паліклініцы. У выніку патрапіла да лекара толькі а 17 гадзіне вечара. Тым часам людзі бралі талоны з нумарам 450 і больш. Калі яны патрапяць да лекара, незразумела. Усім давалі лісток непрацаздольнасці да пятніцы. І ўсе гэтыя людзі прыйдуць у пятніцу закрываць ці падаўжаць лісток непрацаздольнасці і будуць яшчэ новыя хворыя. Лекарка сказала, што давядзецца сядзець да ночы. Сказалі, што трэба паведаміць у адміністрацыю. А што рабіла адміністрацыя? Чаму ніхто не пацікавіўся да 17 гадзін, што робіцца ў паліклініцы, колькі хворых…».