Наталля Радзіна: Еўропа захоўвае жорсткую лінію ў дачыненні да Лукашэнкі
5- 25.11.2024, 10:00
- 5,336
Рэжым застанецца пад санкцыямі.
Галоўная рэдактарка сайта "Хартыя'97" Наталля Радзіна наведала Брусэль, дзе ўзяла ўдзел у канферэнцыі, прысвечанай беларускім палітвязням, якая прайшла ў рамках пазачарговай сесіі Еўрапарламенту, а таксама сустрэлася з дэпутатамі новага складу Еўрапарламенту, камісарам абароны і космасу ў ЕЗ Андрусам Кубілюсам і прадстаўнікамі Еўрапейскай службы дзеянняў.
Пра тое, якой будзе еўрапейская палітыка ў дачыненні да Беларусі, Наталля Радзіна расказала сайту Charter97.org.
- Наталля, вы часта выступаеце ў Еўрапейскім парламенце і кажаце пра сітуацыю ў Беларусі. Чаму гэта важна рабіць?
- Гэтай восенню запрацаваў новы склад Еўрапейскага парламента. Было важна сустрэцца з дэпутатамі і расказаць пра нашу краіну. Таму што гэта наш абавязак — пастаянна ўздымаць пытанне аб катастрафічнай сітуацыі з правамі чалавека і палітвязнямі ў Беларусі. Тысячы чалавек знаходзяцца ў беларускіх турмах. Колькасць вязняў сумлення значна большая, чым ведаюць праваабаронцы. Арышты адбываюцца пастаянна. Вызваляюць мала, а саджаюць практычна штодня ўсё новых і новых нязгодных. Магчыма, сёння ў Беларусі да 10 000 палітвязняў.
Пра гэтых людзей сёння трэба крычаць на ўсіх магчымых міжнародных пляцоўках. Нас жа спрабуюць прымусіць замаўчаць. Нават беларусаў, якія эмігравалі з краіны, працягваюць пераследаваць: распачынаюць крымінальныя справы, праводзяць “завочныя” суды, даюць велізарныя тэрміны, ціснуць на сваякоў унутры краіны, канфіскуюць маёмасць. Яны хочуць, каб мы змоўклі і моўчкі назіралі за тым беззаконнем.
Але нельга паддавацца гэтаму злачыннаму і агіднаму шантажу. Хто, калі не мы, скажа сёння за людзей, якія сёння зазнаюць пераслед унутры краіны?
- З кім Вам удалося сустрэцца і пагаварыць у рамках сесіі Еўрапарламенту?
– З кіраўніком дэлегацыі Еўрапарламенту ў сувязях з Беларуссю еўрадэпутаткай ад Польшчы Малгажатай Гасеўскай, еўракамісарам у пытаннях абароны і космасу Андрусам Кубілюсам, дэпутатам Еўрапейскага парламента ад Аўстрыі і пастаянным дакладчыкам аб Беларусі Хельмутам Брандштэтэрам, дэпутатам Еўрапейскага парламента ад Літвы Пятрасам Аўштравічусам, былым кіраўніком канцылярыі прэм'ер-міністра Польшчы, еўрадэпутатам Міхалам Дворчыкам, былым віцэ-прэм'ерам Румыніі, еўрадэпутатам Данам Барна, еўрапарламентарыямі ад Польшчы Марыюшам Каміньскім і Міхалам Кабаска, намеснікам начальніка аддзела ў справах Грузіі, Малдовы, Арменіі, Азербайджана, Беларусі Еўрапейскай службы замежных дзеянняў Жульенам Буртэмбургам, квестарам Еўрапейскага парламента дэпутатам ад Славакіі Мірыям Лексман, супрацоўнікамі офіса прэзідэнта Еўрапарламенту і дарадцамі еўрапарламентарыяў іншых краін ЕЗ.
Многія з гэтых людзей добра ведаюць сітуацыю ў Беларусі, але ёсць і зусім новыя людзі, з якімі важна было пагаварыць і пераканаць іх актыўна працаваць над беларускім пытаннем.
- У рамках пазачарговай сесіі Еўрапейскага парламента 19 лістапада ў Брусэлі прайшла дыскусія пад назвай "Беларускія палітычныя зняволеныя. Шлях да свабоды коштам свабоды”. Што абмяркоўвалася на канферэнцыі?
- Галоўным чынам гаварылася пра жахлівае становішча палітвязняў, якіх сёння катуюць, трымаюць у поўнай ізаляцыі, спрабуюць знішчыць іх здароўе і волю да супраціву. Я распавяла пра палітвязняў, якія ўжо загінулі ў беларускіх турмах. Літаральна два тыдні таму ў беларускай турме памёр палітвязень Дзмітрый Шлетгаўэр. Ён быў грамадзянінам Расеі нямецкага паходжання, яму было ўсяго 22 гады. Да гэта ў турмах загінулі вядомы мастак Алесь Пушкін, актывіст Вітольд Ашурак, прадпрымальнік Аляксандр Кулініч, грамадзянскі актывіст і журналіст Ігар Леднік, IT-спецыяліст Вадзім Храсько, грамадскі дзеяч і блогер Мікалай Клімовіч, грамадскі актывіст Дзмітрый Дудойць. Палітвязні паміралі не толькі ў турмах, але і пры затрыманні: хтосьці памёр у ізалятарах ад каранавіруса, у кагосьці не вытрымала сэрца падчас катаванняў у РУУС, як у Лідскага паэта Дзмітрыя Сарокіна, былі і самагубствы праз пераслед сілавікоў.
Аб усіх гэтых страшных рэчах трэба распавядаць пастаянна, таму што з-за вайны ва Украіне і штодзённых ахвяр там, сітуацыя ў нашай краіне з аб'ектыўных прычын сышла ў цень. Але гэта не значыць, што нам, беларусам, трэба замаўчаць і не казаць пра злачынствы, якія чыніць рэжым у Беларусі.
Што важна: усе ўдзельнікі канферэнцыі ў адзін голас казалі пра немагчымасць зняцця санкцый з рэжыму Лукашэнкі датуль, пакуль у краіне не будуць вызваленыя ўсе да адзінага палітвязня. Гэта быў агульны пасыл і ён быў пачуты дэпутатамі Еўрапейскага парламента.
- Гэта значыць, у Брусэлі сёння не вядзецца размоў пра магчымасць змякчэння санкцый супраць рэжыму ў сувязі з нядаўнімі вызваленнямі некаторых вязняў сумлення?
- Не, павінны быць вызваленыя ўсе палітычныя зняволеныя. Я сустрэлася з многімі дэпутатамі Еўрапарламенту і супрацоўнікамі Еўрапейскай службы замежных дзеянняў, якія адказваюць за санкцыі, і мяне запэўнілі, што цяперашніх крокаў беларускіх уладаў недастаткова для змякчэння санкцый.
Лукашэнка вызваляе 30 чалавек, але адначасова саджае ў турмы 100 новых вязняў сумлення. Пры гэтым з турмаў сёння выходзяць людзі з цяжкімі хранічнымі захворваннямі, якім у турмах знішчылі здароўе, спрабуючы зламаць фізічна і псіхалагічна. У многіх вызваленых папросту скончыўся турэмны тэрмін і “ласка” дыктатара ў тым, што яго незаконна не падоўжылі, як гэта сёння адбываецца з многімі палітвязнямі. Напрыклад, актывістка грамадзянскай кампаніі “Еўрапейская Беларусь" Паліна-Шарэнда Панасюк нядаўна ўжо чацвёртым разам была асуджаная на чарговы тэрмін і яе знаходжанне ў зняволенні сёння здаецца бясконцым, хоць жанчына, маці дваіх дзяцей, цяжка хворая, у яе панкрэатыт, і яе жыццю пагражае небяспека.
А здзекі з Мікалая Статкевіча? На жаль, пра яго мала кажуць, хоць гэта сапраўды мужны чалавек, рэальны лідар беларускай апазіцыі, які за гады кіравання Лукашэнкі правёў у зняволенні больш за 12 гадоў. Мы нічога пра яго не ведаем амаль два гады! З траўня 2020 года Мікалая трымаюць у адзіночных камерах, а апошнія гады з ім адсутнічае якая-небудзь сувязь: няма лістоў, званкоў, яму забароненыя сустрэчы з адвакатам і жонкай.
Сёння важна казаць не толькі пра самых вядомых палітвязняў, але пра як мага большую колькасць вязняў сумлення. Напрыклад, я прасіла еўрадэпутатаў звярнуць увагу на лёс лідара анархістаў Ігара Аліневіча. Яго асудзілі на 20 гадоў, але пра яго практычна нічога не гавораць. У актывіста Андрэя Войніча цыроз печані, яму тэрмінова патрэбная трансплантацыя, але і ягоная справа далёка не самая гучная. Страчвае ў турме зрок адзін з лідараў “Еўрапейскай Беларусі” Яўген Афнагель, вялікія праблемы са здароўем у Генадзя Фядыніча, Васіля Бераснёва, Аляксандра Фядуты, Вольгі Маёравай, Галіны Дзербыш, Уладзіміра Гундара і многіх, многіх іншых. Самае жудаснае, што мы не ведаем прозвішчаў усіх вязняў сумлення і, значыць, нам невядомыя маштабы катастрофы.
Пра ўсё гэта трэба ўвесь час даносіць інфармацыю да палітыкаў Захаду. Ціск на рэжым трэба толькі ўзмацняць і ні ў якім разе не аслабляць яго. Наадварот, сёння неабходна старанна адсочваць выкананне санкцыйнага рэжыму, закрываць магчымасці абыходу санкцый і выкарыстоўваць новыя вагары ціску.
- Якімі могуць быць новыя вагары ціску на рэжым?
- Абмяркоўваліся самыя жорсткія меры, аж да поўнага спынення гандлю з рэжымам Лукашэнкі і транзіту тавараў праз тэрыторыю нашай краіны. Упэўненая, праз кароткі час пасля закрыцця межаў для тавараў, рэжым адступіць і пачне вызваляць людзей з турмаў. Трэба толькі намагаць на вызваленні ўсіх, без выключэння, вязняў сумлення. Для гэтага праваабаронцы павінны атрымаць доступ да інфармацыі аб усіх затрыманых і асуджаных у Беларусі людзях.
Дарэчы, вельмі важную тэму падняў на канферэнцыі "Беларускія палітычныя зняволеныя. Шлях да свабоды" актывіст незалежнага прафсаюзнага руху Максім Пазнякоў. Ён нагадаў, што ў 2023 годзе была прынятая рэзалюцыя Міжнароднай арганізацыі працы аб выкарыстанні ў дачыненні да рэжыму Лукашэнкі артыкула 33 Статута МАП. Рэзалюцыя заклікае ўсе дзяржавы-чальцы МАП перагледзець усе ўзаемадачыненні з беларускім урадам: культурныя, палітычныя, эканамічныя, спартыўныя — усе.
На жаль, урады краін-чальцоў МАП ігнаруюць пастанову арганізацыі і сёння неабходна зрабіць усё магчымае, каб у дачыненні да беларускага рэжыму ўсё ж такі быў выкарыстаны 33 артыкул Статута МАП, які прадугледжвае гандлёвае эмбарга.
- Як еўрапейскія палітыкі ацэньваюць сённяшнюю сітуацыю ў Беларусі?
- Так званыя “выбары” ў Беларусі, якія адбудуцца ў студзені, успрымаюць у Брусэлі як благі спектакль. Для каго Лукашэнка наогул праводзіць гэтае шоў, ім незразумела, бо ніякага прызнання на Захадзе дыктатар не атрымае. Санкцыі з яго здымацца не будуць. Для пачатку перамоў на гэтую тэму неабходна выканаць умовы: вызваліць усіх палітвязняў, спыніць палітычны тэрор і выйсці з вайны з Украінай.
Ці здольны на гэта Лукашэнка? Думаю, не здольны, таму панічна баіцца страціць уладу. Але ён яе ўсё адно страціць: нават пяці гадоў, мандат на якія ён сабе намалюе, у яго няма. І я тут кажу не толькі пра стан ягонага здароўя, якое відавочна пагаршаецца, але і пра бесперспектыўнасць супрацьстаяння ўсяму цывілізаванаму свету. Не выцягнуць не толькі фізічна, але і эканамічна ні ён, ні ягоны сябрук Пуцін.
Што да вайны ва Украіне Еўропа сёння захоўвае прынцыповасць, разумее важнасць далейшай дапамогі Украіне і ўсведамляе ўсе пагрозы, якія зыходзяць ад Расеі. Таму так істотна, што сёння такую важную пасаду ў ЕЗ, як камісар у абароне, заняў былы прэм'ер-міністр Літвы Андрус Кубілюс, а былая прэм'ер-міністарка Эстоніі Кая Калас стала Вярхоўнай прадстаўніцай ЕЗ у замежных справах і палітыцы бяспекі. Іх краіны перажылі савецкую акупацыю, і яны больш за іншых у Еўропе разумеюць, наколькі небяспечныя рэжымы Пуціна і Лукашэнкі.
Ніякага "замірэння" з імі быць не можа. На сустрэчах у Еўрапарламенце я ўспамінала знакамітыя словы Андрэя Сахарава: “Свет не можам давяраць лідарам, якія не давяраюць уласнаму народу". З гэтым згаджаліся абсалютна ўсё.