Далікатныя дачыненні, якія зменяць свет: як Трамп можа перамагчы Пуціна
5- 26.01.2025, 11:15
- 6,316
Фармуецца новая эра персаналістычнай палітыкі.
Дачыненні Дональда Трампа з аўтарытарнымі лідарамі даўно выклікаюць ажыўленыя абмеркаванні. Ад яго пахвалы Сі Цзіньпіну («Я разглядаю яго як сябрам... Ён моцны хлопец, жорсткі хлопец») да ўзаемнай сімпатыі з Кім Чэн Ынам («Я яму падабаўся... мне ён вельмі спадабаўся»).
Аднак найбольш увагі і здагадак заўсёды выклікалі яго перыядычныя ўзаемадачыненні з Уладзімірам Пуціным, піша The Times.
З вяртаннем Трампа на пасаду, а таксама ў кантэксце вайны Расеі супраць Украіны, якая можа набліжацца да свайго фіналу, кірунак сусветнай палітыкі ў значнай ступені будзе залежаць ад таго, як Трамп і Пуцін будуць узаемадзейнічаць і ці змогуць яны знайсці агульную мову. Узнікае пытанне: якая сапраўдная прырода іх дачыненняў?
Першы прэзідэнцкі тэрмін Трампа быў адзначаны шматлікімі абвінавачваннямі ў яго сувязях з расейскай выведкай. Згадваліся сумнеўныя фінансавыя аперацыі, сэкс-скандалы ў маскоўскім гатэлі і кантакты яго выбарчага штаба з Крамлём. Аднак нават расследаванне спецпракурора Робэрта Мюлера, якое скончылася 448-старонкавым дакладам, не змагло даказаць, што Трамп знаходзіўся пад кантролем Масквы.
Як адзначыў адзін амерыканскі афіцэр контрразведкі, «цэлае здавалася значна меншым, чым сума яго частак». Нават былы расейскі выведчык прызнаў: «Калі б ён быў нашым актывам, мы б сказалі яму заўсёды глядзець на нас варожа, каб ніхто не мог абвінаваціць яго ў тым, што ён наш чалавек».
Неардынарны падыход Трамп да Пуціна толькі ўзмацняў падазрэнні. Яшчэ да выбараў 2016 года, калі Пуцін назваў Трампа «вельмі каларытнай асобай», будучы прэзідэнт ЗША выказаў захапленне: «Для мяне вялікі гонар, калі мяне хваліць чалавек, якога так высока паважаюць у сваёй краіне і за яе межамі».
У час іх пяці асабістых сустрэч адзначалася атмасфера блізкасці. Напрыклад, у Хельсінкі ў 2018 годзе, пасля працяглай размовы толькі з перакладчыкамі, Трамп фактычна стаў на бок Пуціна, заявіўшы, што верыць яму больш, чым ФБР, наконт умяшання Расеі ў выбары.
Новая рэальнасць
З вяртаннем Трампа да ўлады ў свеце фармуецца новая эра персаналістычнай палітыкі. Як адзначыў прадстаўнік Еўрапейскай камісіі:
«Мы маем справу з нацыянальнымі інтарэсамі, дамовамі і іншым, але зараз нас просяць разабраць значэнне кожнай капрызе і выпадковага каментара Трампа».
Чакаецца, што менавіта асабістыя стасункі Трампа з Пуціным і Зяленскім будуць вызначаць лёс Украіны. Крэмль ускладае вялікія надзеі на вяртанне Трампа. Пуцін заявіў: «Калі б яго перамогу не скралі ў 2020 годзе, то, магчыма, не было б крызісу (вайны - УНІАН) ва Украіне, які ўзнік у 2022».
Больш за тое, Крэмль актыўна дэманструе сваю прыхільнасць. Пуцін нядаўна накіраваў Трампу відэазварот з віншаваннем, падкрэсліваючы яго жаданне «прадухіліць Трэцюю сусветную вайну».
У Крамлі разглядаюць магчымасць угоды з Трампам, якая дазволіць Расеі захаваць акупаваныя тэрыторыі ва Украіне, а таксама заблакуе яе ўступленне ў NАТО. Аднак, у адрозненне ад сваёй папярэдняй рыторыкі, Трамп зараз крытычна ставіцца да Пуціна: «Ён разбурае Расею».
Роля Зяленскага
Асабістыя дачыненні Трампа з Зяленскім пачаліся напружана. У 2019 годзе Трамп спрабаваў ціснуць на Зяленскага, каб той расследаваў справу сям'і Байдэнаў, што прывяло да імпічменту. Але Зяленскі імкнецца ўмацаваць гэтыя стасункі.
На нядаўнім Сусветным эканамічным форуме прэзідэнт Украіны звярнуўся да Трамп, кажучы: «Ці заўважыць прэзідэнт Трамп наогул Еўропу». Гэта быў відавочны сігнал для новай адміністрацыі ЗША.
Як Трамп, так і Пуцін маюць моцнае, але ўразлівае эга. Аднак ёсць рызыка, што Пуцін можа няправільна ацаніць Трампа. Як адзначыў адзін расейскі чыноўнік: «Калі Трамп адчуе, што яго не паважаюць, ён можа дзейнічаць непрадказальна. Справакуйце яго, і гэты можа паспрабаваць знішчыць нас, проста каб правучыць».