Віншаванні Лукашэнкі абярнуліся масавым сабатажам

Дзяржаўны сцяг на радасць дзятлам.

Жыхары Крычава ў панядзелак ударылі аўтапрабегам па бездаражы і разгільдзяйстве. Дакладней, аўтапрабегам з чырвона-зялёнымі сцягамі яны ў панядзелак адзначылі сёмы тэрмін Лукашэнкі. Гэта было іх агульнараённае віншаванне - спачатку аўтапрабег, потым мітынг з радасным зрываннем шапак.

У Паставах у той жа дзень увесь горад запісваў віншавальны ролік. Усе ва ўніформе, у розных установах і ў вулічных дэкарацыях: міліцыянеры каля «уазіка», супрацоўніца лясніцтва на ганку каля канторы, жанчыны неапазнанай структуры ў аднолькавых сінтэтычных камізэльках на фоне рэпрадукцый – увогуле, аддалі пашану, увесь горад паўдзельнічаў. «Магілёўліфтмаш» поўным складам, у рукавіцах у аліве для пераканаўчасці, стаў пад чырвона-зялёныя сцягі і ад усёй душы, пускаючы няпрошаную слязу, віншаваў свайго «пераможцу». У гомельскіх чыгуначнікаў рукавіцы выглядалі чамусьці чысцейшымі, чым у магілёўскіх ліфтабудаўнікоў, што выклікае некаторыя пытанні да ўмоў працы на заводзе. Вытворцы самага магілёўскага ліфта ў свеце па шпалах у цемры быццам не ходзяць, працуюць у цэхах, а рукавіцы - быццам з вугальнай шахты. А можа, іх усю ноч штучна састарвалі і качалі ў гразі, каб паказаць працоўны энтузіязм пралетарыяту, гатовага будаваць магілёўскія ліфты ў самых цяжкіх прыродных умовах.

МАЗ быў дабрэйшы да сваіх супрацоўнікаў, чым «Магілёўліфтмаш», таму што працоўных ніхто не выводзіў у холад і золь - іх сабралі ў актавай зале для махання сцяжкамі і запісу віншавальнага роліка. Маладыя педагогі бешанковіцкай школы чамусьці адзеліся ў чорнае ў гэты знамянальны дзень, і віншаванне выглядала рэквіемам. Супрацоўніцы ААТ «Палессе» адзелі ў цёплыя курткі і выйшлі на ганак са сцягамі з лагатыпам прадпрыемства, а не дзяржавы. Пажарныя паднялі ў паветра «круцёлкі» з чырвона-зялёным сцягам і радасна кружылі над лясамі. Сцяг лунаў над дрэвамі на радасць дзятлам.

Працоўныя калектывы ДРЭС і ЦЭЦ, НДІ і АН, АТ і ЗАТ, СШ і ДДУ - усё ў адзіным парыве віншавалі, махалі, віталі і жадалі доўгіх гадоў. Толькі Докшыцы спудлавалі - райвыканкам на сваім сайце ні слова не сказаў пра перамогу, ніякіх калектыўных віншаванняў не зняў і нават пра пераканаўчую перамогу не напісаў. З усіх навін пра небывалы трыумф докшыцкая адміністрацыя размясціла толькі адну: «Лідары ААЭ павіншавалі Лукашэнку з перамогай на выбарах».

Цэлы дзень дзяржаўныя каналы круцілі гэтыя ролікі - са скокамі, лямантам, воплескамі і мітуслівымі ў руках працоўнага народа сцяжкамі. І стваралася ўражанне, што іх шмат - людзей, якія віншуюць і вітаюць. Няўжо, думала я, гэта тыя ж беларусы, нашыя суайчыннікі, якія ўсяго чатыры з паловай гады таму выходзілі з цэхаў на плошчы пад зусім іншымі сцягамі? Пра гэтых жа не скажаш, што іх Пуцін у дапамогу даслаў і да станкоў паставіў паказваць радасныя народныя масы.

А потым успомніла, як сын расказваў, у чым галоўная вартасць дзяржаўнай школы, - і ўсё стала на свае месцы. Вось уяві, казаў ён, ідзеш ты раніцай у школу, і наперадзе ў цябе - фізіка, хімія, біялогія, кантрольная ў матэматыцы, дыктоўка беларуская, тэст у грамадазнаўстве. Як гэта перажыць - незразумела. І раптам пасля першага ўрока ў клас уваходзіць завуч і кажа: «Хто хоча прама проста цяпер паехаць у ДК МАЗ на фестываль вайсковых кіраўнікоў Партызанскага раёна?» І ніякай кантрольнай. Хто ж адмовіцца ад такой прапановы?

Ну, вядома. Усю гэтую ахінею запісвалі ў панядзелак, пасярод працоўнага дня. Або куй даўбешку для пяцігодкі ля абрыдлага станка - або выйдзі на ганак, памахаць сцягам, пакурыць з сябрамі, пару дубляў сапсаваць, каб даўжэй, а тамака і працоўны дзень скончыцца. Натуральна, лепш пайсці памахаць і пасмяяцца потым уволю, чым душыцца на дзяржаву. Так што «народны флэшмоб», як яго назвалі прапагандысты, напраўду ўсяго толькі масавы сабатаж. Свайго кшталту акцыя пратэсту.

Памятаю, калі памёр генеральны сакратар Андропаў, нас з аднакласніцай забралі з урокаў, уручылі чорныя нарукаўныя павязкі і паставілі ў ганаровую варту пад партрэтам нябожчыка. Увесь клас кантрольную піша - а мы стаім сабе, смуткуем, атрымліваем асалоду. Радасці было – дагэтуль памятаю.

Ірына Халіп, адмыслова для Charter97.org

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com