Чакае экіпаж каманду

Пра марадзёраў эпохі Пуціна і Трампа.

Пуцін расказаў Трампу жудасную гісторыю. Быццам у Курскай губерні расейскія войскі атрымалі нечуваную перамогу. Атачылі групоўку, якую яшчэ са жніўня генерал Герасімаў абавязаўся выцесніць з расейскай тэрыторыі неадкладна і безумоўна. Ніхто не паслухаўся тады бравага генерала. Асабліва тыя, каго ён збіраўся тады выцесніць. І вось вынік. Усе ўзятыя ў аблогу. І наспявае нешта жудаснае.

Трамп, пачуўшы гэтую гісторыю ад самога Пуціна, мяркуючы з усяго падчас тэлефоннай размовы, паспрабаваў трагедыю прадухіліць. Гэта ж колькі народу можа загінуць! Ды што там разважаць. Кацёл - гэта кацёл. Але чамусьці на ўказаным кірунку ніякіх гістарычных бітваў амерыканскія спадарожнікі зафіксаваць так і не змаглі. Звычайныя франтавыя зводкі працягвалі паступаць. Ці то Пуцін нешта пераблытаў. Ці тое расейская тэлевізія ў крытычны момант была да крайнасці непаваротлівай. І неверагодны подзвіг герасімаўскіх войскаў яна проста прапусціла.

А вось на іншым адцінку фронту адбыліся не прыдуманыя, а суздром рэальныя падзеі. Трывожныя і непрадказальныя. І гэта не якія-небудзь чуткі рэпарцёраў або выдумкі генеральскіх дзеншчыкоў. Сам губернатар Белгародскай вобласці Вячаслаў Гладкоў на чарговай нарадзе паведаміў паплечнікам аб далейшым прасоўванні ўкраінскіх войскаў пасля прарыву ў Краснаяружскім раёне і магчымай страце яшчэ некалькіх вёсак. Акрамя тых, дзе ўжо паспелі эвакуаваць насельніцтва, трэба тэрмінова высяляць і новыя вёскі. Заставацца тамака нельга. Падцягнуцца расейскія войскі, баі будуць ахопліваць усё новыя і новыя тэрыторыі. Вядома, гэта справа вайсковага камандавання.

Але тут новая бяда - у пакінутых вёсках з'явіліся марадзёры. Такая пошасць! І на супраціўніка ніяк ужо не скінеш. Хвалебны населены пункт Рэпяхоўка атакі яшчэ не зазнаў. А марадзёры гаспадараць тамака ўжо на ўсю моц. І не якія-небудзь залётныя рабаўнікі. А свае, вайскоўцы да таго ж. Губернатар засаромеўся - ці не занадта ён моцна выказаўся. Быццам бы абаронцы паводле версіі Крамля. І выдаў паплечнікам да крайнасці зарэдагаваную фразу: «Ёсць прыкметы незаконнага пранікнення ў пакінуты дом». Неймаверная далікатнасць! Якое тамака «незаконнае пранікненне? Узлом. Абрабаванне. Прафесійнае да таго ж.

І не адзін дом, як сарамліва казаў губернатар, а не менш за дваццаць там паблізу ўжо ўзялі марадзёры. Белгарадскі telegram-канал суправаджаў аднаго з уцекачоў, які вярнуўся ў свой разрабаваны дом. Абшуквалі тут прафесійна, з толкам, з разуменнем. Шматгадовыя сядзельцы расейскіх турмаў ужо даўно адпраўленыя на фронт. Дамушнікі і іншыя майстры пуцінскіх часоў ужо нічога і нікога не баяцца. За такое адказваць не трэба. Усё гэта дробязь для ўладаў. Сацыяльна блізкіх па даўняй савецкай традыцыі крыўдзіць не прынята. Абы падпісвалі кантракт. Абы ішлі на штурм. А што потым - нікога не турбуе.

Вось і ў гэтым доме барахло не бралі. І ўвогуле нічога не бралі. Усякае гаспадарскае дабро кідалі проста пад ногі. Працавалі з розумам. Шукалі каштоўнасці і грошы. Абмацалі кожную скрынку, кожны куток. Пілі з горла і кідалі на падлогу пустыя бутэлькі. Скончылі. Напаскудзілі. Пайшлі. Прывітанне далікатнаму губернатару!

Нічога нечаканага. Пасрэдны крымінальны рэцыдыў. Як казалі ў старым фільме, танчаць усе! Пачытайце Бабеля - «Першая конная», дзённікі. Зухаваты паход на Польшчу пад агульным камандаваннем чырвонага маршала Тухачэўскага і Будзёнага. Вось гэта яны мараць паўтарыць. Як яны зухавата ішлі па ўсякіх мястэчках і хутарах! І як потым уцякалі з-пад Варшавы, страчваючы людзей, коней і нарабаванае. Шмат пра што ўжо даўно забыліся. І толькі інстынкт марадзёрства застаўся і не дае спакою. Трывожыць неўтаймоўна. Кліча ў паход. «Можам паўтарыць!»

Калі яшчэ ў пачатку гэтай пуцінскай «спецаперацыі» яны засвяціліся 2 красавіка 2022 г. на пункце СДЭК пры адпраўцы нарабаванага ва Украіне, журналісты і праграмісты правялі расследаванні гэтага «інцыдэнту».

Выявілі адрасы, па якіх сыходзілі трафейныя тэлевізары, камп'ютары, лядоўні, аўтазапчасткі і іншае дабро. Больш за ўсё пасылак дасталася Рубцоўску. Рэкорд у вазе пабіў нейкі лейтэнант - 440 кілаграм! Прозвішча героя называць не варта. І без таго ў яго славы - амаль паўтоны.

І што ж, усё гэта дайшло да Пуціна, устрывожыліся падначаленыя - гэта ж якая ганьба для войска. Рабаўнікі, марадзёры! Пакаралі вінаватых? Ці хаця б прыстрашылі занадта прагных? Хоць бы паўшчувалі перад строем? Не дуля!..

Вось і пакутуе белгародскі губернатар, спрабуючы неяк ярчэй падаць жудасныя факты марадзёрства. На тых, хто надыходзіць з сумежнага боку, ужо не скінуць. Як было загадана, адсяленне тамтэйшых жыхароў праведзенае аператыўна. Пакінутыя імі населеныя пункты пад поўным кантролем вайскоўцаў. І нават вайсковая паліцыя ёсць. А вось гаспадар тамака ўсё той жа марадзёр.

Ды што ж раптам здарылася? Войска ўсё ж, а тут канфуз. Ды нічога такога не здарылася, тым больш раптам. З даўніх часоў завісла ў сетцы вядомая многім карцінка. Была яшчэ такая дата тых часоў: 08.08.08. Дык вось, выяўляе фотка расейскі горды танк часоў паходу ў Грузію. Нейкае мястэчка, звычайная вуліца, летняя раніца. На рулі танка вісіць звычайны матрац, які недзе тут здабыў гэты ганаровы экіпаж. На брані цюкі з нечым вайсковым ці ўсё з тымі ж трафеямі. І прымацаванае да вежы раскошнае мяккае крэсла. А яшчэ - унітаз прыстойны на брані. І пры ўсім гэтым сядзіць вайсковец. Мяркуючы з усяго, камандзір экіпажа. Баявая машына да паходу гатовая.

Чакае экіпаж каманду.

Уладзімір Халіп, адмыслова для сайта Charter97.org

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com