Так заўсёды было. Дзядзька расказваў, як у 1944 яны атрымалі новы Т-34. Да лініі фронту заставалася 10-15 км, як яны таранілі тоўстую бярозу і танк зламаўся. Рамантавалі два тыдні, пакуль да іх не пад’ехаў СМЕРШаўскі Вілліс. Саставіў паперы, не паспеў ад’ехаць і 100 м, як камандзір танка даў каманду наводчыку расстраляць машыну. Трапным стрэлам Вілліс быў знішчаны, а танкісты хуценька з’ехалі на перадавую. На гэтым усё і скончылася, і ніхто нікога не шукаў. Happy end.
Так заўсёды было. Дзядзька расказваў, як у 1944 яны атрымалі новы Т-34. Да лініі фронту заставалася 10-15 км, як яны таранілі тоўстую бярозу і танк зламаўся. Рамантавалі два тыдні, пакуль да іх не пад’ехаў СМЕРШаўскі Вілліс. Саставіў паперы, не паспеў ад’ехаць і 100 м, як камандзір танка даў каманду наводчыку расстраляць машыну. Трапным стрэлам Вілліс быў знішчаны, а танкісты хуценька з’ехалі на перадавую. На гэтым усё і скончылася, і ніхто нікога не шукаў. Happy end.
ReplyИдея понятна, - стрелять командиров, пока они не убили тебя!
Reply